دوست دارم بروم خیابون گردی
دوباره
اما جای خالی کنارم پر شده باشه
فقط در حد اینکه خالی نباشه
سعی نکنه حرف بزنه
یا من را بفهمه
کلا هیچی
فقط کنار هم راه برویم
مجبور نباشم به حرفهایش گوش بدم
سرتکون بدم
دلداری اش بدم
برایش غصه بخورم
از عالم و ادم عصبانی نباشه
کلا هیچی نگه
هیچی نگم
صرفا فقط باشیم
